Երբևէ տուն վերադառնալիս զղջացե՞լ եք առևտրի սրահներում անցկացրած ժամանակի կամ գնած ապրանք(ներ)ի համար, որոնք կարճ ժամանակ անց համարել եք ձեզ ոչ պետքական կամ անհարմար։ Մտածե՞լ եք, թե ինչու եք ավելի ու ավելի շատ ծախսում, կամ գնումներ կատարում տրամադրությունը բարձրացնելու համար։ Այս հարցի պատասխանի փնտրտուքները պետք է սկսել ավելի խորն աղբյուրից՝ ենթագիտակցությունից:
Իմացական հոգեբանության մեջ, արագ հիշողության տարածքները նշանակելու համար, որտեղ ուղեղը ինքնուրույն արձանագրում է մտքերը (այսինքն` մտքեր որոնք հաճախ կրկնվում են)։ Այս դեպքում ուղեղը չի օգտագործում շատ ժամանակ այդ մտքերը կրկին դանդաղ վերլուծելու համար, և միանգամից որոշումը կատարում է նախկին ալգորիթմից ելնելով (որը պահպանված էր այսպես կոչված արագ հիշողության մեջ)։ Այս մտքերի «ավտոմատացումը» կարող է օգտակար լինել և մարդը կարող է արագ որոշում կայացնել (օրինակ արագ ձեռքը ետ քաշել տաք թավայից), բայց կարող է վնաս հասցնել, երբ գեներացվում է սխալ կամ անտրամաբանական միտք։
Նեյրոմարքեթինգն ուղղված է սպառողների, նրանց վարքագծի և դրան ներգործության, ինչպես նաև այդ ներգործությանը նրանց հուզական և վարքային արձագանքի կոմպլեքս մեթոդների ուսումնասիրմանը: Այն օգտագործում է մարքեթինգի, կոգնիտիվ հոգեբանության և նեյրոֆիզիլոգիայի ոլորտներում առկա նորագույն արդյունքները:
Նեյրոմարքեթինգը հնարավորություն է տալիս ներգործել անձի զգացողությունների, մտքերի վրա նախքան որոշման կայացումը: Վերլուծության արդյունքում ստացված տվյալները կիրառվում են գովազդային տեքստի մշակման համար։
Մինչև 2000-ականները անցկացվել են բազմաթիվ հետազոտություններ՝ ուսումնասիրելու մարդկային ուղեղի աշխատանքը, համարվում է, որ նեյրոմարքեթինգի հայեցակարգը սկսել են մշակել Հարվարդի համալսարանի հոգեբանները 1990-ական թվականներին: Այն հիմնվում է այն համոզմունքի վրա, որ անձի մտավոր և հուզական գործունեության համար առավելապես պատասխանատու է ենթագիտակցությունը: Ուսումնասիրությունը, թե ուղեղի որ բաժինն է, որոշման համար պատասխանատու, հնարավորություն տվեց սպառողներին մանիպուլյացիայի ենթարկել` նրա մեջ համապատասխան վարքագծային կաղապարներ մշակելու նպատակով: 2002 թվականին «Նեյրոմարքեթինգ» տերմինի պաշտոնական կիրառությունը, վերագրվում է Ռոտերդամի համալսարանի պրոֆեսոր Էյլ Սմիդտսին: Նեյրոմարքեթինգ հասկացությամբ նա նկարագրում էր նեյրոկենսաբանության և նեյրովիզուալիզացիայի տեխնոլոգիայի առևտրային օգտագործումը:
Նեյրոմարքեթինգը թույլ է տալիս հասկանալ սպառողի վերաբերմունքը արտադրանքի կամ այն գովազդող նյութի նկատմամբ: Նեյրոմարքեթինգի և ավանդական մարքեթինգի հիմնական տարբերությունը կայանում է նրանում, որ այն չի պահանջում գնորդի սուբյեկտիվ նախասիրությունների վերաբերյալ տվյալների հավաքագրում և վերլուծություն:
Նեյրոմարքեթինգային հաղորդակցության մեջ օգտագործվում է չորս միջոց.
լսողություն,
տեսողություն,
շոշափելիք,
հոտառություն:
Նեյրոմարքեթինգով զբաղվող մարքեթոլոգներն օգտագործելով մարդկային օրգանիզմում կատարվող նյարդաբիոլոգիական և ֆիզիկական գործընթացների փորձը՝ մշակում են մատուցման տարբերակներ, որոնք ազդեցություն գործելով մարդու ենթագիտակցության վրա՝ դրդում են որոշակի գործողության, որը տվյալ դեպքում սպառումն է: Զգայարանների ազդեցության՝ լսողություն, տեսողություն, հոտ, ճաշակ, այս երևույթը կոչվում է «սենսորային մարքեթինգ»:
Սենսորային մարքեթինգը՝ սպառողների վրա ազդեցություն գործելն է զգայարանների խթանման միջոցով՝ բույրերի ու հնչյունների միջոցով:
Փաստ է, որ դիզայնը, բույրերն ու հնչուններն ազդում են տրամադրության վրա։ Իսկ երբ սպառողն ունի լավ տրամադրություն, ապա նա ավելի հակված է շատ ծախսելու:
Թեև դեռևս հակասական է նեյրոմարքեթինգի կիրառությունը էթիկայի տեսանկյունից, այնուամենայնիվ, այն շարունակում է մնալ մարքեթինգի առավել հեռանկարային ոլորտը: Նեյրոմարքեթինգիում ուղեղի գործունեությունը կարող է վերահսկվել և չափվել`օգտագործելով ժամանակակից նյարդաբաշխման տեխնոլոգիաները, ինչպիսիք են ֆունկցիոնալ մագնիսական ռեզոնանսային պատկերումը (fMRI) և էլեկտրոկենսաֆալոգրաֆիան (EEG):